براد استايگر نويسنده ي كتاب آتلانتيس معتقد است كه تمدن هاي موجود بروي زمين چرخشي بوده است.و پيش از دوران ما انسان هاي كاملا پيشرفته در علم و فرهنگ وجود داشته باشند

دكتر دبليو موريس اوينگ اقيانوس شناس و استاد زمين شناسي دانشگاه كلمبيا معتقد است برخلاف اعتقاد مردم آتلانتيس در اقيانوس اطلس نبوده است.

در سال ۱۹۵۶ فردي به نام دكتر رنه مالاس از موزه ي ريكز در سوئد شواهد تازه اي را مبني بر اينكه ممكن است آتلانتيس در اقيانوس اطلس وجود داشته باشد ارائه داد بر اساس نظريه ي دكتر مالاس در قسمت مياني اقيانوس اطلس زماني يك رشته كوههايي وجود داشته است كه ۱۰-۱۲ هزار سال قبل به اقيانوس فرو رفته است

دانشمند سوئدي نشنان كرد كه سلسله كوههاي فوق مانند سدي در برابر گلف استريم قرار داشته و اقيانوس منجمد شمالي از اروپا تا منطقه گرينلند جدا ساخته است.زماني كه اين ستيغ فرو نشست .گلف استريم به اقيانوس منجمد شمالي متصل شد و عصر يخبندان پايان يافت تحت تاثير تغيرات آب و هوايي قرار گرفت كه اين تغر به علت فرونشستن آتلانتيس ايجاد شده است.

در ۱۹۶۳ پرفسور گئورگلي ليندبرگ از بخش بخش جانور شناسي آكادمي اتحاد جماهير شوروي اعلام كرد:يافته هاي جديد اين فرضيه را كه قاره اي در شمال اقيانوس اطلس وجود داشته در حال حاضر در عمق ۴۵۰۰-۵۰۰۰ متري آب دريا فرو رفته است اثبات مي كند.

نويسندگان قديمي از جمله افلاطون و پليني از آن ياد كرده بودند افلاطون نوشته است كه آتلانتيس مهد تمدني پيشرفته نه تنها در زمينه ي تكنولوژي بلكه در زمينه ي علوم و هنر نيز بوده است.او مي گويد مردم آتلانتيس داراي قدبلند پوست سفيد موهاي درخشان و مردمي بسيار مهربان بوده اند. و هيچ چيز براي آنها با ارزش تر از اخلاقيات نبوده و اقتصاد آنها داراي پول نبوده و يك مليون ارتش و كشتزار هاي فراوان بوده اند.

افلاطون نيز معتقد است كه آتلانتيس در اقيانوس اطلس قرار داشته است.

افلاطون در رساله ي كورتياس نوشته است كه آتلانتيس داراي جمعيت بيست ميليون نفري بوده است. و داراي مساحت ۱۵۴ هزار مايلي بوده است هم چنين افلاطون نوشته است كه در قاره ي آتلانتيس قاره ها با شكل هندسي زيبايي ساخته شده بودند و نهر هاي آب مانند رگ هاي بدن در همه جا جاري بودند.

و در وسط هر شهر معبد اطلس خداي آتلانتيس قرار داشته كه مردم براي آن گاو نر كه برايشان ازارزش بالايي برخوردار بود را قرباني مي كردند.

همچنين افلاطون علت نابودي اين قاره را چنين بيان كرده است.كه وقتي زياده طلبي مردم آتلانتيس زياد شد و قصد حمله به آتن را داشتند زئوس طوفاني را بر آنها نازل كرد سپس به كمك سه نيروي طوفان آتشفشان و زلزله آنجا را از بين برد .

بعد از مرگ افلاطون تا قرن اخير كسي از آتلانتيس سراغي نگرفت.

همچنين از نظر علمي قوي ترين احتمال براي نابودي آتلانتيس بر خورد سنگ آسماني با سطح زمين در محدوده ي درياي كارائيب و خليج مكزيك است محققان اندازه و تاريخ برخورد اين سنك را با زمين مطابقت داده و مدعي شدند كه با زمان نابودي آتلانتيس مطابقت دارد.

يوسفوس فلاويوس مورخ يهودي قرن اول برجي را در بابل ساخت تا در صورت وقوع دوباره ي طوفان به آنجا پناه ببرند.

علاوه بر شواهد زمين شناسي شواهد قديمي از جمله نقشه هاي piri reis نيز وجود اين قاره را تاييد مي كند

پائول توئيچل نويسنده ي كتاب اك ويديا مي نويسد در دوران باستان در حدود ۲۰ هزار سال قبل در وسط اقيانوس اطلس شمالي سرزميني وجود داشته آن سرزمين به بزرگي مجموع انگليس فرانسه و اسپانياي فعلي بود و شكلي شبيه به قاره ي استراليا داشته است.

همچنين زنجيره اي از جزاير كوچك وجود داشته كه از يك طرف تا برزيل و از طرف دگير تا پرتقال امتداد داشته است.

در حدود ۱۲ هزار سال قبل تمدن پيشرفته اي وجود داشته آتلانتيس بر تمام مردم مديترانه به جز آنتي ها كه در برابر آنها مقاومت مي كردند تسلط داشته است و داراي بزرگترين شبكه تجاري اقتصادي زمان خود بوده است.

آتلانتيس بهشت عدن روي زمين بود خاك حاصلخير و آب و هوايي نيمه استوايي داست و به علت وجود موانع آبي تا هزاران سال منزوي بود.

به عقيده مردمان ترك آسياي ميانه در زمان قديم، دو قاره در اقيانوس اطلس وجود داشته كه هر دو در آب فرو رفتند، ولي بعضي از ساكنان آنها توانستند در پناهگاه‌هايي زيرزميني به زندگي خود ادامه دهند. اين غارها با نور عجيبي روشن مي‌شد كه گياهان در پرتو آن رشد مي‌كردند. تونل‌هاي زيرزميني بلند و متعددي در سين‌چوان چين كشف شده كه اين تعبير مردم آسياي ميانه اي را تاييد مي‌كند.

اوتو هاينريش‌موك، مهندس اتريشي كه علاقه وافري به تاريخ و جغرافيا داشت، كتابي تحت عنوان راز آتلانتيس نوشت كه شهرتي جهاني يافت و بار ديگر آتلانتيس را سر زبان‌ها انداخت. به اعتقاد وي، جزيره آتلانتيس وجود داشته و دستخوش بلاي سهمگين طبيعي شده اما تمام آتلانت‌ها از بين نرفته‌اند و بازماندگان آن فاجعه توانسته‌اند خود را به سواحل اقيانوس اطلس (شامل آمريكاي جنوبي، آمريكاي شمالي، آفريقا و اروپا) برسانند. آنها به هر سرزميني كه رسيدند، دانش خود را در زمينه شهرسازي و معماري به كار گرفتند تا بناهايي عظيم، معابدي باشكوه و قصرهايي بزرگ مانند آنچه در آتلانتيس وجود داشت، بسازند. براساس فرضيه‌هاي موك، بناهايي مانند اهرام مصر، معابد مايا و آزتك و بسياري از تمدن‌هاي دوره باستان همگي زاييده يك تمدن مادر به نام آتلانتيس هستند!

+0 راي